Kuvay-i Milliye, I. Dünya Savaşı sonrası Osmanlı İmparatorluğu’nun işgaline karşı Türk milletinin kurduğu silahlı direniş hareketidir. İlk kıvılcımları, Mondros Ateşkes Antlaşması’ndan sonra, özellikle Güney Cephesi’nde Fransız ve Ermeni işgaline karşı başlamıştır. Bu direniş, ülkenin dört bir yanında yerel halkın ve bazı askeri birliklerin katılımıyla büyüyerek devam etmiştir.
Kuvay-i Milliye’nin kuruluşu tam olarak bir tarihle sınırlı değildir, çünkü bu bir süreçtir. Ancak, ilk silahlı direnişin Güney Cephesi’nde, özellikle de Dörtyol’da 19 Aralık 1918’de Fransızlara karşı başladığı kabul edilir. Daha sonra, İzmir’in işgali (15 Mayıs 1919) sonrası bu hareket daha da yaygınlaşmış ve Anadolu’nun diğer bölgelerinde de örgütlenmeye başlamıştır.
Kuvay-i Milliye’nin temel amacı, ülkenin bağımsızlığını korumak ve işgallere karşı koymaktı. Bu amaçla, düzensiz birlikler halinde örgütlenerek düşmana karşı mücadele etmişlerdir. Ancak, zamanla düzenli ordu ihtiyacı ortaya çıkmış ve Kuvay-i Milliye birlikleri de bu doğrultuda düzenli orduya entegre edilmeye çalışılmıştır.
